nikrakib.blogspot.my: เข้าร่วมงาน โครงการสัมมนาทางวิชาการ เรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก”

Jumaat, 14 Jun 2013

เข้าร่วมงาน โครงการสัมมนาทางวิชาการ เรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก”

โดย นิอับดุลรากิ๊บ บินนิฮัสซัน

ด้วยในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาได้รับการติดต่อจากคุณศุกลรัตน์ ธาราศักดิ์ แห่งสำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม ให้เข้าร่วมเสนอบทความวิชาการในงานสัมมนาที่มีชื่อว่า โครงการสัมมนาทางวิชาการ เรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก” ที่หอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี กรุงเทพฯ ซึ่งข้าพเจ้าก็รับคำเชิญด้วยความยินดี

นอกจากข้าพเจ้าแล้วยังมีศาสตราจารย์ ดร. ครองชัย หัตถา นักวิชาการแนวประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ที่อยู่ในสาขาวิชาภูมิศาสตร์เชิงประวัติศาสตร์ หรือ Historical Geography ซึ่งเป็นศาสตร์ที่มีมานานแล้วในต่างประเทศ แต่ในประเทศไทย โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี ในอดีตไม่ค่อยจะให้การยอมรับเป็นอย่างมาก จนผู้บริหารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานีในอดีต มีการกล่าวว่าศาสตราจารย์ ดร. ครองชัย หัตถา ทำการศึกษาวิจัยข้ามเขตสาขาที่ตนเองศึกษามาจากสาขาภูมิศาสตร์ไปยังสาขาประวัติศาสตร์

การเตรียมการเดินทางของข้าพเจ้ากับศาสตราจารย์ ดร. ครองชัย หัตถา นั้นข้าพเจ้าได้มอบหมายให้ท่านอาจารย์ดำเนินการทุกอย่าง นับตั้งแต่ซื้อตั๋วเครื่องบินจากอำเภอหาดใหญ่ไปกรุงเทพฯ รวมทั้งการใช้รถคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี เพื่อส่งพวกเราทั้งสองจากวิทยาเขตไป-กลับอำเภอหาดใหญ่ ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าการเดินทางไปร่วมสัมมนาในครั้งนี้ จะสามารถอาศัยช่วงเวลาที่ว่างไปเก็บข้อมูลที่ตนเองยังค้างอยู่ เป็นข้อมูลเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อำเภอบาเจาะ จังหวัดนราธิวาส ซึ่งมีข้อมูลหนึ่งคือการเปลี่ยนชื่อจากอำเภอบาเระเหนือไปเป็นอำเภอบาเจาะนั้น ปรากฏว่าลืมถ่ายเก็บไว้ ทำให้ไม่สามารถอ้างอิงเอกสารในช่วงการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว

สำหรับงานสัมมนาวิชาการในครั้งนี้ เมื่อดูรายชื่อปรากฏว่าส่วนหนึ่ง และส่วนใหญ่เป็นนักวิชาการอาวุโส ที่มีตำแหน่งทางวิชาการ มีประสบการณ์ในแวดวงวิชาการ แต่เมื่อเป็นการสัมมนาเกี่ยวกับประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ที่ข้าพเจ้าจำเป็นต้องใช้สอนนักศึกษา โดยเฉพาะประเทศมาเลเซีย ถือว่าเป็นความรู้ที่ตกผลึกมาตั้งแต่เด็กๆ รวมทั้งประเทศมาเลเซีย เรียกได้ว่าข้าพเจ้าสัมผัสมาทุกรัฐ จนอาจเรียกได้ว่าดีกว่าชาวมาเลเซียแท้ๆอีกจำนวนมาก

สำหรับการส่งบทความในครั้งนี้ ด้วยขณะที่ทางเจ้าภาพได้ทำการทวงบทความนั้น ข้าพเจ้ายังอยู่ในเมืองโฮชิมินห์ ประเทศเวียดนาม พร้อมนักศึกษาสาขาวิชามลายูศึกษา ที่ร่วมเดินทางสัมผัสกลุ่มประเทศอินโดจีน จึงใช้วิธีส่งบทความเก่าๆ ของตัวเองที่เป็นสมบัติทางวิชาการของมหาวิทยาลัยบูรพา และแจ้งทางเจ้าภาพว่าเวลามีการเสนอบทความวิชาการจะใช้ Power Point พร้อมแทรกเนื้อหาใหม่ๆที่หลายต่อหลายคนไม่ทราบ

เมื่อทำ Power Point สำหรับงานสัมมนาในครั้งนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยใช้ตามหัวข้อการสัมมนาว่า “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก”

แต่ขณะที่อยู่บนเครื่องบินเที่ยวบินหาดใหญ่-กรุงเทพฯ ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งบนเครื่องบิน ปรากฏว่าพบบทความที่คอลัมนิสต์ท่านหนึ่งเขียนลงในหนังสือพิมพ์ดังกล่าว เป็นบทความเกี่ยวกับรัฐซาราวัค ประเทศมาเลเซีย โดยเขียนว่า รัฐซาราวัค ซึ่งเป็นรัฐเล็กๆของประเทศมาเลเซีย ซึ่งความเป็นจริงรัฐซาราวัคถือเป็นรัฐที่ใหญ่ที่สุดของประเทศมาเลเซีย ดังนั้นหัวข้อใน Power Point จึงมีการเปลียนไป จากที่พิมพ์ว่า “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก” มาเป็น “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรา (ไม่)รู้จัก”

สำหรับงานสัมมนาในครั้ง เมื่ออ่านใบโครงการที่ส่งมา ทำให้พอจะทราบว่า การสัมมนาในเรื่อง“จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก” มีเนื้อหาดังนี้ :

หลักการและเหตุผล

ส่วนหนึ่งของเนื้อหาคือ

โครงการสัมมนาทางวิชาการเรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก” จะเป็นการนำเสนอภูมิหลังเกี่ยวกับพัฒนาการของคาบสมุทรมลายูตั้งแต่อดีตเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน รวมถึงทัศนคติและมุมมองที่ไทยมีต่อมลายูและมลายูมีต่อไทย ตลอดจนปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและวัฒนธรรมระหว่างไทยกับมลายู ตลอดจนเรื่องราวเกี่ยวกับวิถีชีวิต ศาสนา ความเชื่อ และภาษาที่ไทยได้รับการสืบทอดมา และด้วยเหตุที่ประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ประกอบด้วยหลายชนเผ่าซึ่งล้วนแต่มีความแตกต่างทางวัฒนธรรมดังนั้น การผสมผสานทางสังคมและวัฒนธรรมอย่างลงตัวของชนในชาติ จึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจศึกษาและ ได้ถูกรวมเข้าไว้ในการสัมมนาครั้งนี้ด้วย

อนึ่ง ในฐานะที่ประเทศไทยกำลังจะก้าวเข้าสู่ประชาคมอาเซียนใน พ.ศ. 2558 อันจะนำมาซึ่งความร่วมมือกันทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรมของประเทศในภูมิภาคอาเซียนต่อไปในอนาคต การเรียนรู้ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม วิถีชีวิตและจารีตประเพณีของกันและกันก็นับเป็นอีกหนทางหนึ่งที่จะช่วยเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างประชาชนในภูมิภาคด้วยเช่นกัน

วัตถุประสงค์

1. เพื่อศึกษาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ สังคม และวัฒนธรรมของประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์

2. เพื่อศึกษาเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยกับประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์จากอดีตถึงปัจจุบัน

3. เพื่อเตรียมความพร้อมในการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนใน พ.ศ. 2558

4. เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจอันดีระหว่างประชาชนของไทยและของประเทศเพื่อนบ้านทั้ง สองประเทศ

การดำเนินงาน

1. จัดการสัมมนาทางวิชาการเรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก”

2. จัดทำเอกสารประกอบการสัมมนา

กลุ่มเป้าหมาย

ผู้เข้าร่วมสัมมนาจำนวน 150 คน ประกอบด้วย นักวิชาการ ครู อาจารย์ นิสิต นักศึกษา และประชาชนผู้สนใจทั่วไป

งบประมาณ งบประมาณของสำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร

ระยะเวลาดำเนินการ วันที่ 5-6 มิถุนายน 2556

หน่วยงานที่รับผิดชอบ กลุ่มแปลและเรียบเรียง สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร

ผลที่คาดว่าจะได้รับ

1. ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รับความรู้เกี่ยวกับพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ สังคม และวัฒนธรรมของประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์

2. ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รับความรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยกับประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์จากอดีตถึงปัจจุบัน

3. ผู้เข้าร่วมสัมมนามีความรู้ความเข้าใจและตระหนักในความสำคัญของการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน

4. ผู้เข้าร่วมสัมมนามีความรู้ ความเข้าใจ และตระหนักในความสัมพันธ์อันดีระหว่างประเทศไทยกับประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ที่มีมาช้านาน

สำหรับกำหนดการของงานสัมมนาในครั้งนี้มีดังต่อไปนี้

กำหนดการสัมมนาทางวิชาการ

เรื่อง “จากนานามาลยรัฐสู่มาเลเซียและสิงคโปร์ที่เรารู้จัก”

วันที่ 4-6 มิถุนายน 2556

ณ ห้องประชุมหอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี กรุงเทพฯ

----------------------------------------------

วันที่ 5 มิถุนายน 2556

08.30 - 09.00 น. - ลงทะเบียน

09.00 -09.15 น. - พิธีเปิดการสัมมนา

09.15 - 10.00 น. - ปาฐกถาพิเศษ เรื่อง “มาเลเซีย – สิงคโปร์ที่เรารู้จักและควรรู้จัก”

โดย นายอิศร ปกมนตรี เอกอัครราชทูตประจำกระทรวงกระทรวงการต่างประเทศ

10.00 - 10.15 น. - พักรับประทานน้ำชา

10.15 - 12.00 น. - การอภิปรายหัวข้อ “พัฒนาการของคาบสมุทรมลายูในบริบท เอเชียตะวันออกเฉียงใต้”

วิทยากร : รศ. ดร. ชุลีพร วิรุณหะ

รศ. ยงยุทธ ชูแว่น
รศ. ดร. ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ

12.00 - 13.00 น. - พักรับประทานอาหารกลางวัน

13.00 - 16.00 น. การอภิปรายหัวข้อ “ไทยมองมลายู มลายูมองไทย มลายู ในสายตาของชาวต่างชาติ

วิทยากร : ดร. วินัย พงศ์ศรีเพียร

ดร. ธีรวัต ณ ป้อมเพชร

อ.นิอับดุลรากิ๊บ บินนิฮัสซัน

16.00 - 16.30 น. - อภิปรายตอบข้อซักถาม

วันที่ 6 มิถุนายน 2556

09.00 - 12.00 - การอภิปรายหัวข้อ “ปฏิสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมระหว่างไทย – มลายู”

วิทยากร : รศ. ประพนธ์ เรืองณรงค์

ศ.ดร.ครองชัย หัตถา

อ.จรูญ หยูทอง

อ.ประเสริฐ เย็นประสิทธิ์

12.00 - 13.00 น. - พักรับประทานอาหารกลางวัน

13.00 - 16.00 น. - การอภิปรายหัวข้อ “บุคคลสำคัญของมาเลเซียและสิงคโปร์”

- Sir Stamford Raffles

- Frank Swettenham

- ตวนกู อับดุลรามาน

- Lee Kuan Yew

วิทยากร : อ.อภิเชษฐ กาญจนดิฐ

อ.วิชุลดา พิไลพันธ์

ผศ. ศุภการ สิริไพศาล

16.00 - 16.30 น. - อภิปรายตอบข้อซักถาม

- พิธีปิดการสัมมนา

ความเห็นส่วนตัวแล้ว เห็นว่าสมควรที่จะมีการจัดงานในลักษณะนี้โดยหน่วยงานราชการที่รับผิดชอบและเกี่ยวข้องให้มากขึ้น เพื่อทำให้เราจะได้รู้จักประเทศเพื่อนบ้านมากขึ้น ประเทศไทยมักชอบที่จะยกตัวเองให้สูงขึ้นกว่าประเทศเพื่อน
บ้าน ทั้งๆที่บางประเทศเขาไปไกลกว่าที่เราคิด นักวิชาการของประเทศไทยเอง เวลาจะทำการวิจัยเกี่ยวกับประเทศเพื่อนบ้าน นักวิชาการไทยมีจุดด้อย จุดอ่อน ตรงไม่รู้ภาษาของประเทศเพื่อนบ้าน มักจะอ้างอิงหนังสือ งานวิจัยที่ใช้ภาษาอังกฤษ ซึ่งอาจจะไม่ใช่ของนักวิชาการในประเทศนั้นๆก็ได้

ของเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่นชื่อบุคคลในงานสัมมนา ตอนมีการบรรยายถึงบุคคลที่ชื่อ Frank Swettenham ผู้บรรยาย ซึ่งก็คงเป็นงานวิจัย จะเรียกว่า แฟรงค์ สเวตเตอนัม แรกๆก็จะรู้สึกว่าผู้บรรยายน่าจะพูดผิด เพราะข้าพเจ้าเคยเรียนและเคยได้ยินแต่เขาเรียกว่า แฟรงค์ สเวตเตินแฮม แต่ต่อมาปรากฎว่าผู้บรรยายเรียกชื่อบุคคลผู้นี้ตลิดว่า แฟรงค์ สเวตเตอนัม จึงเริ่มรู้สึกว่าน่าจะเรียกผิด และดูเอกสารประกอบการบรรยายก็เขียนว่า แฟรงค์ สเวตเตอนัม ข้าพเจ้าจึงออกจากห้องสัมมนา และยอมโทรศัพท์ทางไกลไปหาอาจารย์คนหนึ่งที่เคยสอนที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติมาเลเซีย หรือ National University of Malaysia อาจารย์ท่านนั้นก็ยืนยันว่าชื่อที่ถูกต้องคือแฟรงค์ สเวตเตินแฮม ข้าพเจ้าจึงคิดว่าแม้แต่ชื่อที่ผู้วิจัยจะทำการวิจัย ยังเรียกผิด แล้วเนื้อหา ส่วนละเอียดของเนื้อหาจะไม่มีผิดหรือ

ประมวลภาพการพบปะเพื่อนฝูง คนรู้จัก และคนที่รู้จักทางเฟสบุ๊ค

การเข้าร่วมงานสัมมนาในครั้งนี้ สร้างความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ระหว่างเพื่อนฝูง คนรู้จัก รวมทั้งกลุ่มเพื่อนทางเฟสบุ๊ค