โดย นิอับดุลรากิ๊บ
บินนิฮัสซัน
ชาวทมิฬมุสลิม
ครั้งนี้ เรามาทำความรู้จักกับชาวมลายูกลุ่มหนึ่ง
เป็นชาวมลายูที่เป็นลูกผสมระหว่างชาวมลายูกับชาวทมิฬ เรียกว่าชาวยาวีเปอรานักกัน เพื่อทำความรู้จักกับชาวยาวีเปอรานักกัน ซึ่งขอใช้บทความเรื่อง Jawi Peranakan
community ที่เขียนโดย Naidu Ratnala Thulaja ลงใน
National Library Board Singapore ซึ่งในบทความมีดังต่อไปนี้
กลุ่มยาวีเปอรานักกันเป็นกลุ่มชนชั้นนำในชุมชนชาวมลายูที่มีบทบาทมานานครึ่งศตวรรษ
(ช่วงทศวรรษ 1870 ถึง 1920)¹ พวกเขาเป็นชาวมุสลิมที่เกิดในช่องแคบมลายู
มีเชื้อสายผสมระหว่างอินเดีย (โดยเฉพาะทมิฬ) และมลายู ซึ่งได้หลอมรวมเข้ากับสังคมมลายู2
หนังสือพิมพ์ของพวกเขาคือ ยาวีเปอรานักกัน ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ภาษามลายูฉบับแรกในภูมิภาค³
ยุครุ่งเรืองของพวกเขาสิ้นสุดลงเมื่อพวกเขาถูกบดบังรัศมีโดยผู้นำชาวมลายูรุ่นใหม่ที่ปรากฏตัวขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง4
เด็กๆชาวยาวีเปอกัน
ประวัติศาสตร์
บรรพบุรุษของชาวยาวีเปอรานักกันส่วนใหญ่เป็นผู้อพยพชาวทมิฬจากอินเดียตอนใต้
ซึ่งก่อนการเปิดการค้ากับสิงคโปร์ พวกเขาได้ตั้งถิ่นฐานในรัฐมลายูต่างๆ เช่น รัฐเคดะห์
รัฐปีนัง และรัฐมะละกา5 เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นโสด
หลายคนจึงแต่งงานกับชาวมลายู และลูกหลานของพวกเขากลายเป็นที่รู้จักในชื่อยาวีเปอรานักกันุ6 ยาวีเป็นคำภาษาอาหรับที่ใช้เรียกชาวมุสลิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
และเปอรานักกันเป็นภาษามลายู แปลว่า “เกิดจาก” อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้ว
ชาวมุสลิมอินเดียที่มีเชื้อสายผสมและเกิดในช่องแคบก็ถูกเรียกว่ายาวีเปอรานักกันเช่นกัน7 รวมถึงลูกหลานของพ่อแม่ที่เป็นชาวอาหรับ-มลายู8
คำอื่นๆ
ที่ใช้เรียกผู้คนที่มีเชื้อสายผสมระหว่างมลายูและอินเดีย ได้แก่ “ยาวีเปกัน”
(ส่วนใหญ่ใช้ในปีนัง9) และ “เปอรานักกันคลิง” (ส่วนใหญ่ใช้ในมะละกา)
ซึ่งคำหลังนี้ได้รับความนิยมจากนักบันทึกเหตุการณ์ชาวมลายูผู้ยิ่งใหญ่ในยุคแรกอย่าง
อับดุลลาห์ มุนชี10
ชุมชนที่มีความรู้สูง
ชาวยาวีเปอรานักกันเป็นชนชั้นสูงของสังคมมลายูและมีบทบาทโดดเด่น
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขาให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับการศึกษาของบุตรหลานควบคู่ไปกับการอบรมทางศาสนาและการศึกษาเล่าเรียน11 นอกจากจะเป็นพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จแล้ว
ชาวยาวีเปอรานักกันที่พูดภาษาอังกฤษยังหางานราชการได้ง่ายและได้รับการว่าจ้างเป็นครูให้กับชาวยุโรป12 ด้วยความรู้ความสามารถและฐานะร่ำรวย
พวกเขามีตำแหน่งทางสังคมรองจากชาวอาหรับในด้านความเป็นผู้นำและอำนาจภายในชุมชนมุสลิมมลายู
และมีเงินทุนและทักษะเพียงพอที่จะเปิดตัวหนังสือพิมพ์ยาวีมลายูฉบับแรกในมาลายาและอินโดนีเซีย13 ซึ่งมีชื่อว่า ยาวีเปอรานักกันในช่วงปลายปี 187614
ชาวยาวีเปอกัน
ในฐานะกลุ่มชนกลุ่มน้อยในชุมชนชาวมลายู-มุสลิม ชาวยาวีเปอรานักกันพัฒนาอัตลักษณ์ที่ยืดหยุ่นต่อสังคมเจ้าบ้าน
แม้จะรับเอาภาษาและขนบธรรมเนียมของชาวมลายูมาใช้อย่างกว้างขวาง15 แต่ชาวยาวีเปอรานักกันก็ยังคงมีความแตกต่างจากชาวมลยูในเรื่องความชอบอาหารอินเดียตอนใต้16
และเครื่องประดับที่โดดเด่น
รวมถึงแฟชั่นในเมือง17 การสลับไปมาระหว่างอัตลักษณ์ลูกผสมระหว่างมลายูและทมิฬเป็นส่วนหนึ่งของแหล่งที่มาของความเข้มแข็งของชุมชนของพวกเขารัฐ18
หนังสือพิมพ์ยาวีเปอกัน
การสูญเสียความเป็นผู้นำ
การตื่นตัวทางการเมืองของชาวมลายูในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และขบวนการเรียกร้องเอกราชหลังสงครามได้สร้างบรรยากาศทางการเมืองที่เอื้ออำนวยต่อเชื้อชาติ
ความเป็นผู้นำ และสิทธิของชาวมลายู19 ในช่วงทศวรรษ 1920 มีการต่อสู้แย่งชิงความเป็นผู้นำอย่างดุเดือดระหว่างชาวมลายูท้องถิ่นกับชาวมุสลิมอาหรับและอินเดีย
ภายใต้การอุปถัมภ์ของอังกฤษ ชาวมลายูในท้องถิ่นได้มีบทบาทในสภานิติบัญญัติ
และการเป็นตัวแทนทางการเมืองดังกล่าวทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากผู้นำมุสลิมที่ไม่ใช่ชาวมลายูไปสู่ผู้นำชาวมลายู20 ในช่วงทศวรรษ 1930 ชาวยาวีเปอรานักกันเรียกร้องให้เปิดบริการบริหารราชการของชาวมลายู
เนื่องจากพวกเขาอ้างว่าเป็นชาวมลายู ซึ่งกระตุ้นให้เกิดการโต้แย้งจากนักข่าวชาวมลายูที่มีชื่อเสียงซึ่งชี้แจงว่าชาวยาวีเปอรานักกัน“ไม่ใช่ชาวมลายูในความหมายที่แท้จริง”21
เมื่อแนวคิดเรื่อง “ชาติมลายู” (เผ่าพันธุ์มลายู)
กลายเป็นวิสัยทัศน์ในการต่อสู้เพื่อเอกราช การแสดงออกถึงอัตลักษณ์ของชาวยาวีเปอรานักกันที่เป็นชนชั้นสูงและแตกต่างจากชาวมลายูจึงไม่เหมาะสมอีกต่อไป
เช่นเดียวกับชาวมุสลิมที่เกิดในช่องแคบอื่นๆ ที่มีเชื้อสายผสม ชาวยาวีเปอรานักกันได้จดทะเบียนตนเองว่าเป็น
“ชาวมลายู”
References
1. Kwen Fee Lian, ed., Multiculturalism, Migration, and
the Politics of Identity in Singapore (Singapore: Springer, 2016), 83. (Call
no. RSING 305.80095957 MUL)
2. William R. Roff, The Origins of Malay Nationalism
(Kuala Lumpur: Oxford University Press, 1994), 48. (Call no. RSING 320.54 ROF)
3. C. M. Turnbull, A History of Modern Singapore,
1819–2005 (Singapore: NUS Press, 2009), 113 (Call no. RSING 959.57 TUR);
Allington Kennard, “An Account of Early Malay Press and Periodicals,” Straits
Times, 12 February 1973), 18. (From NewspaperSG)
4. Lian, Multiculturalism, Migration, and the Politics of
Identity in Singapore, 83; Lynden H. S. Pung, “The Malays in Singapore:
Political Aspects of the “Malay Problem” (master’s thesis, McMaster University
of Ontario, September 1993), 28–29.
5. Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of
the Jawi Peranakan of Penang: Assimilation of the Jawi Peranakan Community Into
the Malay Society (Tanjong Malim, Kedah: Universiti Pendidikan Sultan Idris,
2004), 34–39, 43, 44. (Call no. RSEA 305.89481105951 HA)
6. Patrick Pillai, Yearning To Belong: Malaysia’s Indian
Muslims, Chitties, Portuguese Eurasians, Peranankan Chinese and Baweanese
(Singapore: ISEAS, 2015), 23 (Call no. RSEA 305.8009595 PIL); Halimah Mohd Said
and Zainab Abdul Majid, 16.
7. Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of
the Jawi Peranakan of Penang, 17.
8. Mustapha Hussain, Memoirs of Mustapha Hussain: Malay
Nationalism Before UMNO (Kuala Lumpur: Utusan Publications & Distributors,
2005), 124. (Call no. RSING 959.505092 MUS)
9. Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of
the Jawi Peranakan of Penang, 16.
10. Kok Seong Too, “A Socliolinguistic Description of the
Peranakan Chinese of Kelantan, Malaysia” (PhD, diss. University of California,
1993), 6; Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of the Jawi
Peranakan of Penang, 18.
11. R. Michael Freener and Terenjit Sevea, eds., Islamic
Connections: Muslim Societies in South and Southeast Asia (Singapore: ISEAS,
2009), 90. (Call no. RSING 297.0954 ISL)
12. Roff, The Origins of Malay Nationalism, 48–49.
13. Turnbull, A History of Modern Singapore, 1819–2005,
113; Kennard, “An Account of Early Malay Press and Periodicals.”
14. “Education Report 1876,” Straits Times, 1 September
1877, 6 (From NewspaperSG); Freener and Sevea, Islamic Connections: Muslim
Societies in South and Southeast Asia, 93.
15. Phyllis Chew Gim Lian, A Sociolinguistic History of
Early Identities in Singapore: From Colonialism to Nationalism (New York:
Palgrave Macmillan, 2013), 76. (Call no. RSING 306.44095957 CHE)
16. Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of
the Jawi Peranakan of Penang, 137.
17. Halimah Mohd Said and Zainab Abdul Majid, Images of
the Jawi Peranakan of Penang, 131–34.
18. Freener and Sevea, Islamic Connections: Muslim
Societies in South and Southeast Asia, 94.
19. Ahmad Fauzi Abdul Hamid, “Malay Anti-Colonialism in
British Malaya: A Re-Appraisal of Independence Fighters of Peninsular
Malaysia,” Journal of Asian and African Studies 43, no. 5 (October 2007):
381–82; Chew, A Sociolinguistic History of Early Identities in Singapore, 78.
20. Pung, “The Malays in Singapore: Political Aspects of
the “Malay Problem”, 28–29.
21. Mustapha Hussain, Memoirs of Mustapha Hussain: Malay
Nationalism Before UMNO, 124.
22. Chew, A Sociolinguistic History of Early Identities
in Singapore, 76; Kwen, Multiculturalism, Migration, and the Politics of
Identity in Singapore, 84.
