วิชามลายูศึกษาในประเทศฝรั่งเศส

โดย นิอับดุลรากิ๊บ  บินนิฮัสซัน

    ในประเทศฝรั่งเศสนั้นมีการจัดตั้งศูนย์ศึกษาภาษามลายูขึ้น  โดยตั้งผู้อำนวยการศึกษาภาษามลายูในยุโรป ขึ้นในสถาบันที่ชื่อว่า Ecole des Languages Orientes เมื่อวันที่ 2 กันยายน ปี 1844   มีนาย Edmund  Dulaurier  เป็นผู้อำนวยการ   โดยมีการแปลหนังสือภาษามลายูที่ชื่อว่า Kitab Pelayaran Abdullah ในปี 1850  และมีการผลิตพจนานุกรมภาษามลายู-ฝรั่งเศส แต่ไม่เสร็จสมบูรณ์

  นอกจากนั้นสถาบันวิชาการที่ศึกษาเกี่ยวกับมลายูศึกษา เช่น สถาบันที่ชื่อว่า Ecole  Francais d’Extreme Orient มีการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับชนชาวจามในกลุ่มประเทศอินโดจีน, สถาบันที่ชื่อว่า Institut National des Languaes et  civilizations  orientales เป็นสถานที่ศึกษาเกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรมตะวันออก  ตั้งอยู่ในกรุงปารีส  โดยสถาบันนี้เริ่มสอนภาษามลายูในปี 1841 มีการจัดตั้งฝ่ายภาษามลายูขึ้นในมหาวิทยาลัย La Havre  และมหาวิทยาลัย La Rochelle   โดยในมหาวิทยาลัย La Rochelle มีการจัดตั้งสถาบันโลกมลายู หรือ Maison du Monde  Malais  มีชื่อเป็นภาษามลายูว่า  Wisma Dunia  Melayu มีผู้อำนวยการชื่อ    Philippe  Grange’ ซึ่งมีความชำนาญเกี่ยวกับชนชาวบาจาว ทั้งในประเทศมาเลเซีย, อินโดเนเซีย และฟิลิปปินส์    

              

  มีสถาบันการศึกษาที่สอนเกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรมมลายูอีกหลายแห่งในประเทศฝรั่งเศส เช่น  Ecole  des  Hautes  etudes  en  sciences  sociales  (ประวัติศาสตร์และมนุษยวิทยา)ของคณะสังคมวิทยาและมนุษยวิทยามหาวิทยาลัยปารีส และคณะมานุษยวิทยาของมหาวิทยาลัย Aix-en-Provence   และมีสถาบันที่ทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับภูมิภาคมลายูที่มีชื่อเสียงคือ Centre  national  de  la  recherché  scientifique,  Musee  Guimet, Musee  d’Histoire  naturelle  Musee  del  Homeme  โดยสถาบันนี้ผลิตวารสารที่เกี่ยวกับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย  มีชื่อว่า Archipel  ตั้งแต่ปี 1973