Ekonomi/Bisnis

Khamis, 2 Julai 2015

ศาสตราจารย์ มูฮัมหมัด ยามีน Prof. Muhammad Yamin, S


เขาเกิดที่เมืองซาวะห์ลุนโต  จังหวัดสุมาตราตะวันตก  ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักต่อสู้แห่งชาติ(Pahlawan  nasional Indonesia)  ของประเทศอินโดเนเซีย  เขาเป็นนักกวี   เป็นนักคิด  เป็นผู้จุดประกายทางความคิดต่ออดีตประธานาธิบดีซูการ์โน(Presiden Sukarno)  เขาเริ่มเป็นนักเขียนในช่วงทศวรรษทื่ 1920  งานเขียนแรกของเขาเขียนด้วยภาษามลายูลงในวารสาร Jong Sumatera  ซึ่งเป็นวารสารภาษาฮอลันดา   ในช่วงต้นๆของงานเขียนของเขาจะได้รับอิทธิพลของภาษามลายูคลาสิค
มูฮัมหมัดยามีน เป็นที่รู้จักครั้งแรกในปี 1922 ในฐานะนักกวี  โดยบทกวีของเขาที่ชื่อว่า มาตุภูมิ (Tanah Air )  ซึ่งความหมายของมาตุภูมิของเขาคือ สุมาตรา    งานเขียนที่สองคือรวมบทกวีชื่อ Tumpah Darahku ออกสู่สาธารณะเมื่อ   28 ตุลาคม1928  ซึ่งขณะนั้นเขาและบรรดานักต่อสู้ได้พร้อมใจกันยอมรับการมี หนึ่งมาตุภูมิ  หนึ่งชาติ  และหนึ่งภาษาอินโดเนเซีย (satu tanah air, satu bangsa, dan satu bahasa Indonesia)   เขามีงานเขียนจำนวนมาก ทั้งในรูปแบบของบทความ  ละคร  นวนิยายเชิงประวัติศาสตร์  และบทกวี
การเข้าร่วมทางการเมืองของเขานั้น   โดยในปี 1932 เขาจบปริญญาด้านนิติศาสตร์จากกรุงจาการ์ตา   ต่อมาเขาทำงานด้านกฎหมายระหว่างประเทศจนถึงปี 1942   เขาได้เข้าร่วมกิจกรรมทางการเมืองโดยในปี1928 มีการประชุม Kongres Pemuda II  ได้กำหนดให้ภาษาอินโดเนเซีย  ซึ่งมีรากมาจากภาษามลายูเป็นภาษาทางการของขบวนการชาตินิยม    เขาได้ดำเนินการผ่านองค์กรที่ชื่อว่า  Indonesia Muda เรียกร้องให้ภาษาอินโดเนเซียเป็นภาษาแห่งชาติ  
ในช่วงการยึดครองของญี่ปุ่นปี 1942-1945  เขาได้ทำงานกับองค์กรที่ชื่อว่า Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) เป็นองค์กรที่ได้รับการสนับสนุนจากญี่ปุ่น  ในปี 1945  เขาเสนอให้จัดตั้งองค์กรที่ชื่อ Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kemerdekaan Indonesia (BPUPKI) เพื่อเตรียมการประกาศเอกราช  โดยประเทศที่จะจัดตั้งใหม่นี้นอกจากอินโดเนเซียแล้ว   ยังประกอบด้วยซาราวัค, ซาบะห์, แหลมมลายู, ตีมอร์โปร์ตุเกส  รวมทั้งดินแดนทั้งหมดที่อยู่ภายใต้การปกครองของฮอลันดา  ซูการ์โนเป็นสมาชิกของ BPUPKI ด้วย  ดังนั้นซูการ์โนจึงสนับสนุนแนวคิดของมูฮัมหมัด  ยามีน  เมื่อซูการ์โนเป็นประธานาธิบดีคนแรกของอินโดเนเซียในปี 1945  ประธานาธิบดีซูการ์โนจึงแต่งตั้งมูฮัมหมัด  ยามีนให้มีตำแหน่งที่สำคัญในคณะรัฐมนตรีของเขา   เมื่อเขาเสียชีวิต  เขาถูกฝังที่ สุสานในตำบลตาลาวี  ห่างจากตัวอำเภอซาวะห์ลุนโตประมาณ 20  กิโลเมตร

Tiada ulasan:

Catat Ulasan