ขบวนการอาเจะห์เสรี ตอนที่ 9

โดย นิอับดุลรากิ๊บ  บินนิฮัสซัน

ตามคำสารภาพของฮาซัน  ตีโรว่าตัวเขาเองได้พบกับ ริชเร็ด  นิกสัน  ประชานาธิปดีสหรัฐอเมริกา  ได้ขอให้ RRC มอบอาวุธช่วยเหลือของรัฐบาลอเมริกาแก่ประชนชาวอาเจะห์  จามิลได้กล่าวแก่ฮาซัน  ซาเละห์ว่าบรรดาผู้นำอาเจะห์ได้เห็นชอบกับการชักชวนของฮาซัน  ตีโร  ดังนั้นอดีตผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพอิสลามอาเจะห์  ผู้นี้จึงถูกขอร้องให้กลับไปยังอาเจะห์  และเข้าร่วมกับบรรดานักต่อสู้ที่หมู่บ้านของเขาอีกครั้ง  ขณะนั้น  ฮาซัน  ซาเละห์กล่าวว่าตัวเขาเองไม่มั่นใจกับคำบอกเล่าของฮาซัน  ตีโร  ดังนั้นเขาจึงปฎิเสธการเข้าร่วม  อย่างไรก็ตามเขาได้เตือนผ่านจามิล  ว่าการก่อกบฏนั้นไม่สมควรเกิดขึ้นอีก  เพราะมีแต่จะสร้างความสูญเสียแก่ประชาชนชาวอาเจะห์   นอกจากนั้น  ฮาซัน  ซาและห์  ได้เดินทางกลับยังอาเจะห์  เพื่อพบปะเพื่อนๆ  ของเขาสมัยร่วมก่อกบฏดารุลอิสลาม / กองทัพอิสลามอินโดนีเซียขอร้องไม่ให้ปฏิบัติตามความต้องการของฮาซันตีโร  เขายังไปพบกับ ดาวุด บือเระห์ของร้องไม่ให้สนับสนุนฮาซัน ตีโร  แต่ความพยายามของเขาไม่ประสบผลสำเร็จ  เพราะประชาชนชาวอาเจะห์ได้เกิดจิตวิญญาณการก่อกบฏอีกครั้งแล้ว

ฮาซัน ซาเละห์เองมีโอกาสถูกผู้ว่าราชการจังหวัดอาเจะห์ที่ชื่อว่า  มูซากีร์  วาลัด  และผู้บัญชาการทหารภาคอิสกันดาร์มูดาที่ชื่อพันเอก  อาหมัด อัสนิมให้เข้าพบ  ทั้งสองได้แสดงหลักฐานแผนการก่อกบฏของฮาซัน ตีโร  ที่ได้รับการสนับสนุนจาก  ดาวุด  บือเระห์  จากหลักฐานเหล่านั้นทหารจึงมีวัตถุประสงค์ต้องการจับกุม ดาวุด บือเระห์  แผนนี้ต่อมาถูกยกเลิกเพราะกลัวว่าจะยิ่งปลุกกระแสการก่อกบฏที่อาเจะห์ยิ่งขึ้น  ในที่สุด ดาวุด บือเระห์ถูกย้ายไปยังกรุง จาการ์ตา  เพื่อทำให้ห่างจากคนฮาซัน ตีโร  จนกระทั่งดาวุด  บือเระห์เสียชีวิต

ความจริงนั้นก่อนการจัดตั้งนั้น  ขบวนการอาเจะห์เสรีได้เกิดการแตกแยกแล้ว  สิ่งนี้เกิดจากความแตกต่างทางความคิดที่แหลมคม ระหว่างผู้นำรุ่นเก่ากับผู้นำรุ่นใหม่ของขบวนการ  ส่วนหนึ่งของผู้นำรุ่นเก่าต้องการให้กรอบการต่อสู้ของขบวนการอาเจะห์เสรีอยู่ในฐานของอิสลาม  มีเหตุผลสองประการที่เป็นแนวคิดของพวกเขา  ประการแรก   สิ่งนั้นเหมาะกับประวัติศาสตร์ที่ผูกพันกับอาเจะห์จนถึงปัจจุบัน เพราะอาเจะห์เป็นสถานที่แรกที่ศาสนาอิสลามเข้ามายังประเทศอินโดนีเซีย สิ่งนี้มีหลักฐานด้วยการเกิดของรัฐอิสลามสมุทราปาไซ  ความสำเร็จของรัฐอิสลามในอาเจะห์นี้  ได้มีอย่างต่อเนื่องจนถึงความสำเร็จของรัฐอิสลามอาเจะห์ดารุสสาลาม   ประการที่สอง  บรรดาผู้นำรุ่นเก่าของขบวนการอาเจะห์เสรีเป็นผู้นำของ ดารุลอิสลาม  ที่ยึดมั่นในกรอบการต่สู้ของพวกเขา

ส่วนกลุ่มคนหนุ่มเป็นกลุ่มของฮาซัน  ตีโรที่ต้องการให้ขบวนกรอาเจะห์เสรีเป็นขบานการสมัยใหม่ที เซคูลาร์ (Secular)  วัตถุประสงค์เพื่อให้ขบวนการอาเจะห์มีการขยายตัวอย่างรวดเร็วและเป็นประเด็นระหว่างประเทศ   สิ่งที่แปลกคือกลุ่ม ฮาซัน ตีโรต้องการให้ขบวนการอาเจะห์เสรีต่อสู้เพื่อจัดตั้งรัฐอิสระอาเจะห์   ที่มีระบบการปกครองแบบมีกษัตริย์ นี้คือเป็นความแตกต่างอย่างยิ่งกับระบบการปกครองท่กลุ่มเก่าต้องการ   ด้วยต้องการจัดตั้งสาธารณรัฐอิสลามอาเจะห์   ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาเป็นมานานแล้ว

ในขั้นแรกนั้นขณะที่บรรดาผู้นำหัวรุนแรงอาเจะห์ได้จัดตั้งขบวนการอาเจะห์เสรี  ทั้งสองกลุ่มที่แตกต่างกันนี้ไม่ถึงกับเปิดเผย  แต่ละฝ่ายจะตั้งมั่นและซ่อนความต้องการของตนเอง  การเก็บเงียบความเป็นศัตรูระหว่างวัยครั้งนี้ทำให้การก่อตั้งขบวนการอาเจะห์เสรีเป็นไปด้วยความราบรื่นและเรียบง่าย   บรรดาผู้นำรุ่นหนุ่มที่สนับสนุน ฮาซัน ตีโร  รู้ว่าจะต้องเก็บซ่อนความทะเยอทะยานของพวกเขาเอาไว้  ยิ่งแนวคิดการจัดตั้งขบวนการที่ต่อสู้เพื่อเอกราชของอาเจะห์นั้น ก็เกิดขึ้นอีกครั้งจากส่วนใหญ่ของผู้นำ  และนักต่อสู้ดารุลอิสลาม  ที่มีประสบการณ์ทุกข์สุขกับขบวนการนับตั้งแต่ยุคอาณานิคมฮอลันดาและญี่ปุ่น  จากประสบการณ์เหล่านี้พวกเขาต้องการสืบทอดการต่อสู้เพื่อก่อตั้งสาธารณรัฐอิสลามที่อาเจะห์

หลังจากมีการพบปะหลายครั้งในสถานที่ต่างๆ  ในวันที่ 20 พฤษภาคม 1977  มีการแถลงข่าวที่เชิงเขาฮาลีมุน  ที่อำเภออาเจะห์ปีดี  ในการแถลงข่าวครั้งนั้นมีการชุมนุมผู้นำและผู้นำการทหารของอดีตดารุลอิสลาม,ผู้นำสาธารณรัฐอิสลามอาเจะห์  หรือแม้แต่เจ้าหน้าที่รัฐบาลที่เป็นลูกหลานชาวอาเจะห์  ภายหลังจากมีการพูดคุยที่ยาวนานกินเวลาถึง 4 วัน  พวกเขาก็ลงมติร่วมกันสร้างพันธมิตรเป็นขบวนการอาเจะห์อิสระ  บรรดาผู้นำทางการทหารของสาธารณรัฐอิสลามอาเจะห์ก็สลายตัวเข้าร่วมในองค์กรขบวนการอาเจะห์อิสระ  ในวันที่ 20 พฤษภาคม 1977  ได้กำหนดเป็นวันประกาศเอกราชและการจัดตั้งขบวนการอาเจะห์อิสระ  หลังจากนั้น 4 วัน ตรงกับวันที่  24 พฤษภาคม 1977  บรรดาผู้นำขบวนการอาเจะห์เสรีก็ลงมติจัดตั้งคณะรัฐมนตรีของรัฐบาลขบวนการอาเจะห์เสรี  ด้วยการมีผู้นำที่มีจำนวนจำกัด  หลายต่อหลายตำแหน่งต้องทำหน้าที่ควบโดยผู้นำคนเดียว  มตินี้ได้รับการยอมรับจากผู้เข้าร่วมทุกคน

อย่างไรก็ตาม  ขณที่มีการเลือกผู้นำก็มีการแก่งแย่งกัน  ดาวุด บือเระห์  ผู้นำดารุลอิสลามได้เสนอให้ตำแหน่งผู้นำขบวนการอาเจะห์เสรีเป็นผู้นำของรัฐอาเจะห์ โดยมี ฮาซัน ตีโร เป็นผู้ดำรงตำแหน่ง  ความจริงขณะนั้นฮาซัน ตีโร ไม่ได้เข้าร่วมในการพบปะกันครั้งนั้น  ยิ่งเขาเองก็ไม่ได้อยู่ในอาเจะห์  เพราะกำลังศึกษาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา  ส่วนหนึ่งของผู้นำปฏิเสธข้อเสนอนั้น  อย่างไรก็ตามดาวุด บือเระห์  ได้ให้ความมั่นใจต่อบรรดาผู้นำผู้ก่อตั้งขบวนการอาเจะห์เสรีว่า  ฮาซัน ตีโรเป็นผู้นำหนุ่มที่มีแววไกล  เขาเป็นผู้นำท่ะเป็นความหวังของอาเจะห์ในอนาคต  ภูมิหลังของการศึกษาของเขาในสหรัฐอเมริกาเป็นความคาดหวังของ ดาวุด บือเระห์  ที่จะสามารถสืบทอดการต่อสู้ของประชาชนชาวอาเจะห์เพื่อการมีเอกราชของอาเจะห์  ถึงแม้ว่าขณะนั้นเขามีอายุค่อนข้างน้อยแต่ ฮาซัน ตีโรไม่ใช่ผู้นำที่แปลกหน้าสำหรับดารุลอิสลาม   ในเดือนธันวาคม ปี1958   ขณะที่บรรดาผู้นำผู้ปกครองที่ปฏิวัติสาธารณรัฐอินโดเนเซีย/เปอร์เมสตา   และดารุลอิสลาม   กองทัพอิสลามอินโดเนเซียมีการพบปะกันที่เจนีวา ฮาซัน ตีโรก็ถือโอกาสเข้าร่วมประชุมและแสดงหลากหลายความคิดเห็น   ในที่นี้เองเป็นครั้งแรกที่ฮาซัน ตีโรเป็นที่รู้จักของบรรดานักต่อสู้ขบวนการแบ่งแยกดินแดนในอินโดเนเซีย

ในขณะที่เขาเดินทางกลับไปยังอาเจะห์ในปี 1975  ฮาซัน ตีโรได้เข้าร่วมหลายครั้งในการพบปะเฉพาะเมื่อพูดคุยถึงการเตรียมงาน  ในการจัดตั้งขบวนการอาเจะห์เสรีที่ภูเขาฮาลีมุน  ฮาซัน ตีโรได้พบปะบรรดาผู้นำหนุ่มและผู้นำปัญญาชนในอาเจะห์  ให้สนับสนุนขบวนการอาเจะห์เสรีอย่างเต็มที่ที่จะทำการประกาศจัดตั้ง  การที่ได้เห็นถึงบทบาทเหล่านี้และการให้ความมั่นใจของ เต็งกู มูฮัมหมัด ดาวุด บือเระห์  ในท่สุดผู้นำก่อตั้งทุกคนก็เห็นชอบเลือก ฮาซัน ตีโรเป็นผู้นำขบวนการอาเจะห์เสรี และควบตำแหน่งผู้นำของรัฐอาเจะห์แม้ว่าขณะนั้นไม่ได้อยู่ในอาเจะก็ตาม  ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะบรรดาผู้นำก่อตั้งขบวนการอาเจะห์เสรีให้การเคารพความคิดเห็นของเต็งกู มูฮัมหมัด ดาวุด บือเระห์  สำหรับพวกเขา  อะไรที่ดาวุด บือเระห์เห็นดีเห็นงาม  ก็เป็นสิ่งที่ดีงามสำหรับพวกเขา  จนกระทั่งการตัดสินใจของดาวุด บือเระห์ ก็สมควรที่ได้รับการสนันสนุนจากทุกคนที่ร่วมกันจัดตั้งพันธมิตรขบวนการอาเจะห์เสรี