วิชามลายูศึกษาในประเทศอังกฤษ

โดย  นิอับดุลรากิ๊บ  บินนิฮัสซัน

   มลายูศึกษาในประเทศอังกฤษ

ประเทศอังกฤษถือเป็นอีกประเทศหนึ่งที่มีความสำคัญด้านมลายูศึกษา  ด้วยประเทศเนเธอร์แลนด์ หรือ ฮอลันดานั้นเป็นเจ้าอาณานิคมอินโดเนเซีย  ดังนั้นเอกสาร  ข้อมูล  วัตถุทางประวัติศาสตร์  สิ่งของสำคัญของอินโดเนเซีย  ถูกนำไปเก็บรักษายังประเทศเนเธอร์แลนด์  ส่วนประเทศอังกฤษนั้นเป็นเจ้าอาณานิคมของมาเลเซีย  ดังนั้นเอกสาร  ข้อมูล  วัตถุทางประวัติศาสตร์  สิ่งของสำคัญของประเทศมาเลเซีย  บรูไน  ปัตตานี ส่วนหนึ่งจึงถูกนำไปเก็บรักษาไว้ในประเทศอังกฤษ 

ดังนั้นเอกสาร  ข้อมูล  งานวิจัย งานที่เกี่ยวข้องกับมลายูศึกษาจึงถูกเก็บรักษาไว้ในประเทศทั้งสองเป็นจำนวนมาก   นักวิชาการมหาวิทยาลัยมาลายาที่ชื่อ Prof. Dato’ Dr. Abu Hassan  Mohd. Sham  ผู้ทำศึกษาวิจัยเกี่ยวกับเอกสารมลายูศึกษาที่มหาวิทยาลัยไลเด็นเป็นเวลา 1 ปี ได้กล่าวว่ามีเอกสารจำนวนมากเก็บไว้ที่ประเทศเนเธอร์แลนด์

ชาวอังกฤษเริ่มศึกษาเกี่ยวกับมลายูศึกษาโดยเฉพาะเรื่องภาษามลายูมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 16     มีการผลิตพจนานุกรมภาษาอังกฤษ-ภาษามลายูตั้งแต่ศตวรรษที่ 16   เช่น  Spalding (1614),  Bowrey (1701), Marden  (1812),  Wilkinson (1901)  การศึกษาเกี่ยวกับมลายูศึกษาในประเทศอังกฤษนั้น  แรกเริ่มเป็นเรื่องของปัจเจกบุคคลมากกว่าจะเป็นของสถาบันวิชาการ  นักวิชาการที่ศึกษาเกี่ยวกับมลายูศึกษา เช่น Blagden,  Clifford, Crawfurd,  Stamford  Raffles, Gimlette, Leyden, Logan, Marden, Maxwell,  Newbold,  Shellabear,  William  Skeat, Swettenham และWinstedt  การศึกษาด้านมลายูศึกษาที่เริ่มเกี่ยวข้องกับสถาบันวิชาการนั้น  

เมื่อมีการจัดตั้งสถาบันที่ชื่อว่า  School  of  Oriental  and  African Studies  อยู่ภายใต้ University  of  London  จึงมีการศึกษาด้านมลายูศึกษาภายใต้สถาบันดังกล่าว  และเอกสาร  ข้อมูล  งานวิจัย งานที่เกี่ยวข้องกับมลายูศึกษาจำนวนหนึ่งถูกเก็บรักษาไว้ที่  School  of  Oriental  and  African Studies   นอกจากสถาบันข้างต้นแล้ว  ยังมีการเรียนการสอนเกี่ยวกับมลายูศึกษาที่มหาวิทยาลัยฮัลล์ (University of Hull)  โดยสถาบัน School  of  Oriental  and  African Studies จะเน้นด้านสังคมวิทยา   ส่วนมหาวิทยาลัยฮัลล์จะเน้นด้านมานุษยวิทยา